Alanya Kaçamağı

23 Nisanı fırsat bilip Alanya ya gidelim mi filan diye düşünürken bir baktık ordayız. O kadar ihtiyacım varmış ki gidince daha iyi anladım. Hem iş, hem başka şeyler çok boğulmuşum farkında olmadan. Üç günlük bile olsa farklı bir hava solumak, uzaklaşmak çok iyi geldi. Giderken yine yağmur eşlik etti yol boyu. Ama Alanya ya vardığımızda hava bildiğimiz ılık bahar havasına döndü. İncekum da plaja gittik kumlara ayağımı bastığım anda bütün negatif enerijinin akıp gittiğini hissettim.

 

 

Sonraki gün Dim Çayına gidelim diye çıktık. Meğer bir de Dim Mağarası varmış. Damlataş mağarasını görmüştüm ama burası çok daha büyük git git bitmiyor. İnanılmaz bir doğa harikası.

 

 

 

Dim mağarasına giderken dağ yolu yemyeşildi, huzuru bozarım korkusuyla insan konuşmaya bile korkuyor.

 

 

 

 

 

Dim mağarasının içi böyle. Sağa doğru 50 metre, sola doğru 300 metrelik tünel boyunca ilerliyorsunuz. Ve gördüklerinizin her biri usta ellerden çıkmış birer sanat eseri gibi.

 

 

Tabii size de hayranlıkla seyretmek düşüyor:

 

 

Çıkışta Dim çayı boyunca bir tur attık. O güzelim yeşillik bizi bizden aldı. Biz beton insanıyız, alışkın değiliz bu kadar yeşile :)

 

 

Alanya belediyesini tebrik etmek lazım. Çok güzel parklar yapmışlar.

 

 

 

Bir de kedi parkı var ki ben böyle bir yer hiç görmedim. Sadece kediler için yapılmış, yuvalar, mamalar, su kapları, oyuncaklar ne ararsan var. Ve tabii bir sürü kedi.

 

 

Limanda bir hatıra fotoğrafı. Çerçeve hazır siz de içine giriyorsunuz, iyi fikir di mi?

 

 

Yine limanda ressamlar parkı:

 

 

 

 

Alanya kalesinden akşam üstü manzarası.

 

 

 

Ve dönüş yolu. Bu konvoy nedir derseniz, jandarma durdurdu yola kaya düşmüş beklemeniz lazım dedi o dakikadan itibaren bir saate yakın bekledik.

 

 

Beklerken bir fotoğraf daha, otoban hatırası :)

 

Bir Alanya tatili daha bitti. Kısa ama çok faydalı bir kaçış oldu. Şimdiden yaz tatilini iple çekmeye başladım. Bu arada Ankarayı ve de Ankara ile ilgili hiçbir şeyi özlemediğimi söylememe gerek var mı :)