37. Hafta

37. haftaya girmemle beraber kendimi epey bir ağırlaşmış hissediyorum artık. Bu haftaya kadar hiç değilse sabahları enerjim fena değildi güne başlarken. Ancak son birkaç gündür sabahları da nerdeyse sürünerek kalkıyorum. Bugün işe gelmek için hazırlanırken epey bir zorlandım. Giyinmek, saç baş . yapmak, makyaj filan artık gözümde öyle büyüyor ki...Zaten yasal olarak 37. haftanın sonuna kadar çalışılabiliyor. Bu hafta sonunda benimde sürem doluyor bundan sonrası beni bozar :) O belli oldu.

Kontroller haftada bire çıktı ve her gittiğimde NST denen cihaza bağlanıyorum. Şu an için sıkıntı yok. Son kontrolde doktor artık kendine vakit ayırman gerek dedi. Yani artık son günler ve dinlenmem, kendimi hazırlamam lazım. İş yerinde herkes sen hala burda mısın diye takılıyor. Bense hep doğuma bir hafta kalaya kadar çalışırım diye düşünmüştüm. Ama artık anladım ki buraya kadar ancak gelmişim, farkında olmadan yorulmuşum. Sözün kısası 37 biter, Ebru gider...

Karnım ise yeterince büyük olmasına ilave olarak iyice sertleşti. Bebeğin yeri kalmadı sanırım, gerindikçe patlayacak gibi oluyorum. Son iki haftadır japon balığı gibiyim doyma iç güdüm kalmadı. Ağzıma sürmediğim şeyleri yemeye başladım. dün akşam cips yedim, sabaha da pişman oldum. Cips ne yaa? Neyse ki yüzdük kuyruğuna geldik Allah'ın izniyle. Giyim kuşam işini bu zamana kadar bir şekilde hallettim. Ama tabi kendi tarzımdan fersah fersah uzaklaştım mecburen. Arada Sheinside dan gelenlerle hevesleniyorum ama kısa sürüyor :) Hayatımın en taytlı, en uzun penyeli aylarını yaşadım. Yeni gömleğim işte burada, puantiye ile kırmızı gülleri bir arada hiç giymemiştim, giyince sevdim.

İşte son durum böyle. Şimdi son kontroller, hastaneye gidip odayı inceleme, fotoğrafçı işini halletme gibi işler kaldı. Hepimize kolay gelsin, güzel bir hafta diliyorum. Umarım şu beş günü de atlatırım biraz evde kafa dinlerim, iyi haftalarrrr :)