anne bebek
anne blogger
anne olmak
anneyim
iş hayatına veda
öyküyle hayat
Elveda Kurumsal Hayat !..
Bir kadının anne olduktan sonra en zor kararlarından biri de bu sanırım: bebeğe kendin bakmak mı, işe geri dönmek mi? Ben şahsen bu kararı 14 ayda ancak aldım. Doğum izni, ücretsiz izin sonra da birikmiş yıllık izinler derken 14 ay boyunca Öykü'ye bilfiil ben baktım. Bu süre içinde her gün ama istisnasız her gün düşündüm...İşe dönmeli mi, dönmemeli mi? Ve inanın aldığım en zor kararlardan biri oldu bu. İşe dönsem Öykü'ye kim nasıl bakacak, vereceğimiz paraya değecek mi, ben haftada altı gün çalışıp bebeğe, eşime, eve ve kendime nasıl yetişeceğim?... Kafamda döndü durdu bu sorular... En nihayet, 16 yaşında başlamış olduğum, üniversite sırasında bile part time işlerle devam eden çalışma hayatıma ara verme kararı aldım. Daha doğrusu eşimle beraber verdik bu kararı. Umarım hayırlısı olur.
Bebekten sonra hem kadın olarak hem aile olarak evdeki hayat komple değişiyor. Evde olmak, bazı günler tüm vaktini ev işleri ve bebekle geçirmek hiç kolay değil. Hatta kişisel düşüncem çalışmaya dönmek bundan çok daha zahmetsiz olacaktı, orası kesin. Bir çok tanıdığım işyerine gidince dinlendiğini söylüyor, ev çok daha yorucu. Ama işte oradaki en kritik nokta; bebeği başkasına emanet etmek. Ve o "başkası" her kim olursa olsun o kişiye tam olarak güvenebilmek. İyi niyet kötü niyet meselesi de değil, kim bir bebeğe annesi kadar özen gösterebilir bilmiyorum. İnsan bazı zamanlarda tahammülünün ne kadar azaldığını şaşırarak görürken bir başkası nasıl daha sabırlı, daha anlayışlı olabilir? İşte aylar boyu bunu düşündüm. Sonunda belli bir yaşa kadar (ki bu yaş muhtemelen üç olacak) Öykü'ye kendim bakmak istediğime kesin karar verdim. Eşim de aynı fikirde olduğu için çalışma hayatım bir süreliğine son buldu. Bundan sonra ne olur ne biter bende bilmiyorum. Hayatın akışına bıraktım kendimi. Önce anne kimliğim var artık. Diğerleri anneliğin ardından...
Tabi bu kararın eğrisini doğrusunu, iyi-kötü sonuçlarını zaman içinde göreceğiz. Bense çalışma hayatı yerine blogger kimliğimi koyup ve yine aktif, sosyal ve üretken bir kadın olarak Öykütoşuma annelik yapmaya devam edeceğim. Her seçim bir yol ayrımı ve ben bu yolu seçtim, içim rahat. Bu yazı sadece kendi kişisel tercihimi paylaşmak üzere yazıldı. Kimseye tavsiyede bulunuyor ya da yönlendirme yapıyor değilim. Herkesin doğrusu kendine... Hepinize kendi için en doğru kararları alarak ilerleyeceği mutlu bir hayat diliyorum :)
hayırlısı olsun,
YanıtlaSilsevgiler
ebrucum hakkınızda hayırlısı olsun, sevgiler.
YanıtlaSilHarika bir karar vermişsiniz çocuğunuzun özellikle ilk 3 yıl Anne sevgisine, yoğun ilgisine ihtiyacı var. Bebek büyüüynce zaten çalışırsınız. Şimdilik yavrucukla birlikteliğin tadını çıkarın bence...
YanıtlaSilBence en doğru karar bu canım çalışmaya Alişan biri için belki zor olucak evde olmak ama kesinlikle doğru nor Karar olmuş bu bende olsam aynı şekilde yapardım :)
YanıtlaSilKarariniz hayırlı olsun.ben de su an ne anneyim ne de çalışıyorum.ama kpss sınavına hazırlanıyorum.verdiginiz karar bana o kadar yerinde geliyor ki!
YanıtlaSilDediginiz gibi bir bebeğe kim olursa olsun! Annesinden babasından daha iyi bakamaz!
Ben de yeni evli biri olarak herşeyden önce anne kimliginin geldigine inanıyorum.
Bebeginizleb eraber mutlu gunleriniz olsun insallah :)
Canım hayırlısı olsun...bu gelgitler bendede oldu, cok zor bir karar...Allah herseyi gönlüne göre olmasını nasip etsin...anne anneleri çok iyi anlar:) sonuç olarak huzur varsa içinde doğru kararı vermişsindir emin ol...Öykütoşla yola devam yani:)
YanıtlaSilUmarım aldığınız karar size mutluluk getirir. Bir çocuk için en güzel şey onu gerçekten ve gönülden seven biriyle birlikte büyümesi. Bebişinizle harika günler geçirmenizi diliyorum. Sevgiler.
YanıtlaSilİnşallah hayırlı olur kararınız. Ben yapamadım sizin yapmanızı takdir ediyorum. Çocuğumu bakıcıya ilk bıraktığım günleri hala içim cizlayarak hatırlıyorum. Bana küskün bakışlarını ve bütün gün onu düşünmek ten ise falan konsantre olamayisimi. En güzel karar bence. Calismaya alışmış birine zor gelir ilk zamanlarda ama bebek hayatı o kadar çok dolduruyor ki sıkılmaya vakit bulamıyorsun.
YanıtlaSilkararınız hayırlı olsun o zaman gerçekten zor bir karar..
YanıtlaSilen doğru karar Ebrucuğum. Zor süreç iş ebaşlama onu bırakma yaşan bir anne olarak iyi bilirim.
YanıtlaSilçok doğru bir karar vermişsin Ebrucuğum, bir daha asla bu yaşlarına dönemeyecek Öykü. Onun gelişmesini hergün yeni şeyleri büyük bir heyecanla öğrenmesini adım adım takip edeceksin, bunun verdiği tatminsel ve neşe dolu duygu işe gidip vicdan azabı duymaktan çok daha iyidir. Allah aldığımız kararlardan pişman etmesin
YanıtlaSilEn doğru karar kendi verdiğin karardır her zaman. Zamanı geldiğinde tam da sana göre bir işin karşına çıkacağına eminim. Hem belli mi olur blog dünyası sana farklı kapılar açar belki de :) Sevgiler.
YanıtlaSilebrucum, doşarıdan bakarak en doğru kararı verdiğini düşünüyorum. Hakkınızda hayırlısı olsun :) Öykütoş da en güzel senin elinde büyür zaten :) Mutluluklar...
YanıtlaSil